சனிக் கிழமை காலை ஒரு 11 மணி அளவில் டப்பிங் செல்ல அக்கா கிளம்பினாள். சற்று வழக்கத்தை விட அதிகமாக make up, lipstick என அக்கா இருந்தாள்.
லோ வெயிஸ்ட் ஜீன்ஸ் பேன்ட், டாப்ஸ் அணிந்து இருந்தாள், குனிந்து அவள் ஹீல்ஸ் அணிகையில் அவளின் பின்னால் பார்த்து அதிர்ந்தேன். டாப்ஸ்க்கும் ஜீன்ஸ்க்கும் இடையாக பிங்க் நிறத்தில் அவளின் பாண்டி லோ வெயிஸ்டு ஜீன்ஸ் காரணமாக வெளியே தெரிந்தது.
அவளிடம் சரி செய்ய சொல்ல எண்ணினேன், ஆனால் எப்படி சொல்ல என தயக்கமாக இருந்தது. மீண்டும் ஒரு முறை அக்காவின் பாண்டியை பார்த்தேன்.
“வரேன் கார்த்தி, மதியம் லஞ்ச் முடிஞ்சு தான் வருவேன், ஒரு 2.30 மேல ஆயிடும்”
“டேக் கேர் அக்கா” என்றேன் பாண்டி பற்றி சொல்ல வாய் வர வில்லை.
அக்கா மதியம் வரவில்லை, மாலை ஒரு 6 மணிக்கு மேல் தான் வந்தாள் கொஞ்சம் தளர்வாக. குனிந்து அவள் ஹீல்ஸ் கழட்டும் போது அவளின் ஜீன்ஸ் நன்கு இறங்கி பின்புற பிளவு லேசாக தெரிந்தது. பார்த்த எனக்கு புரிந்தது ஜீன்ஸ் உள்ளே பாண்டி எதுவும் இல்லை.
“முடிஞ்சு தா அக்கா” கேட்கையில் லேசாய் குரல் நடுங்கியது.
“இல்லைடா நாளைக்கும் இருக்கு” என்றாள் அக்கா என்னை நோக்கி திரும்பி. அவளின் முகத்தைப் பார்த்தேன், அவள் என் கண்களைப் பார்ப்பதை தவிர்த்து திரும்பி நடந்தாள். டாப்ஸ் முதுகில் வெர்வையில் ஒட்டி இருக்க அக்காவின் உடலில் ப்ரா அதுவும் இல்லை என தெளிவாக தெரிந்தது.
அக்கா நடந்து அவளின் அறைக்கு போனாள், வாசிங் மெஷின் அருகே எதையோ ஹேன்ட் பேக்கில் இருந்து எடுத்து அழுக்கு கூடையில் போட்டாள், சட்டென அவள் திரும்பி என்னை பார்க்கும் முன் எனது பார்வையை நான் டிவி க்கு மாற்றினேன். கூடையில் எதோ செய்தாள் பின் அவளின் அறைக்கு போனாள். அவள் உள்ளே சென்றதும் வேகமாக கூடையைப் பார்த்தேன், மேலே அழுக்கு துணிகள் வழக்கமாக இருக்க, உள்ளே கிளரினேன், அக்காவின் பிங்க் நிற பாண்டி சுருண்டு கிடந்தது, எடுத்தேன் ஈரமாக, எனக்கு புரிந்தது, முடிந்தபின் பாண்டி யினில் துடைத்தது, அதனால் திரும்ப அணியாமல் பேக்கில் கொண்டு வந்தது புரிந்தது. மீண்டும் தேடினேன் ப்ரா இல்லை, ப்ரா அங்கேயே நினைவுப் பரிசாக யாருக்கோ கொடுத்து வந்திருக்கிறாள் என்று தோணியது.
அக்கா வருவதற்குள் மீண்டும் ஹால் சோஃபாவில் வந்து அமர்ந்தேன்.
அக்கா முகம் கழுவி உடை மாற்றி வந்தபின்னும் ஒரு வித சங்கடமான நிலையில் இருந்தாள்.
“என்னக்கா, ஒரு மாதிரி இருக்கே?”
“இல்ல, ஒன்னும் இல்ல” என்றபடி சிரிக்க முயன்றாள், போலியாக.
“ஏன் நாளைக்கும் இருக்கு அதுனால கொஞ்சம் டயர்ட் ஆக இருக்கா?”
“ஆமா” என்றாள் என்னை பார்க்காமல்.
“விடுக்கா, நாளையோட முடியும் இல்ல, எதுக்கும் வொர்ரி பண்ணாதே” என்றேன் பொதுவாக.
அக்கா என் கண்ணைப் பார்த்தாள், சட்டென எழுந்து என் அருகில் வந்து என் தலையை அவள் இடுப்போடு அணைத்து அன்போடு என் தலையைக் கோதினாள்.
“எனக்கு உன்ன விட எதுவுமே பெருசு இல்லைடா, கார்த்தி” என்றாள் லேசாக கம்மிய குரலில்.
“என்னாச்சு அக்கா” நெகிழ்ந்து இருந்தேன், நிமிர்ந்து அக்காவை முகம் பார்த்து கேட்டேன்.
“ஒன்னும் இல்லை” என்று என்னை இன்னும் அவள் வயிற்றில் அழுத்தி, என் தலையைக் கோதி உச்சியில் முத்தம் இட்டாள்.
“எனக்கு உன்ன விட எதுவுமே பெருசு இல்லைடா, கார்த்தி”
Author should have avoided her sleeping with juniors. It would have been better.