வாட்ச்மேன்: சார் அவளுக்கு எல்லாமே புரிந்திருக்
தோட்டக்காரன்: ஆமாம் சார் இவ்வளவு நம்மளை தவிக்கவிட்டு பார்க்கிறாள்
இவளை எப்படியாவது வழிக்கு கொண்டுவர வேண்டும்.
இதைக் கேட்டதும் நான் வெறித்தனமாக கை அடித்துவிட்டு படுத்து உறங்கிக் போனேன்..
மாலை சரியாக 7 மணிக்கு எந்திரிச்சேன்.. Fresh up ஆகிவிட்டு நான் கீழே சென்றேன் அப்பொழுது ஆயிஷா மற்றும் ரகுமத் அமர்ந்திருந்தனர். அவர்களிடம் சென்று பேசிக் கொண்டிருந்தேன் ஆயிஷா என்னை நன்றாக கவனித்தால் இப்படியே பேசிக்கொண்டு இருந்தோம் அடிக்கடி நான் ஆயிஷாவை கண்களால் ரசித்து கொண்டிருந்தேன்.. இரவு உணவை முடித்து விட்டு தூங்கலாம் என்று சென்றேன் அப்பொழுது ரகுமத் என்ன மச்சான் மறந்துட்டியா நைட் 1-பிளாக் எனக்குத் flight da.
சாரி மச்சான் நான் மறந்தே போயிட்டேன் ரெடியாகி விட்டு வா ஏர்போர்ட் போலாம். சரியாக இரவு 10 மணிக்கு நானும் ஆயிஷாவும் ரஹ்மத்தை ஏர்போர்ட்டில் Drop பண்ண சென்றோம் ரகு மத்தை வழியனுப்பிவிட்டு வீடு திரும்பினோம் அப்பொழுதுதான் ஆயிஷாவிடம் கேட்டேன் ஏன் சோகமாக இருக்கிறாய்.
ஆயிஷா: அவர் வெளிநாட்டிற்கு செல்லும் பொழுது எனக்கு இவ்வாறு தான் இருக்கும்.
நான்: ஆயிஷா கவலைப்படாதே அதான் நான் இருக்கேன்ல.
ஆயிஷா: அதற்கு நீங்க அவர்கள் ஆக முடியாது இல்லை.
நான்: நீ மனசு வைத்தால் ஆகலாம்
ஆயிஷா: புரியவில்லை
நான்: என் உடனும்் நன்றாக பேசு..
இப்படி பேசிக் கொண்டிருப்பது நன்றாகத்தான் இருந்தது.
இரவு பன்னிரண்டு முப்பது மணி அளவில் வீட்டிற்கு வந்தோம். ஆயிஷாவிடம் நீ தனியாக பயமில்லாமல் தூங்குவாய் என்று கேட்டேன். அதற்கு அவள் அதெல்லாம் எனக்கு பயம் இல்லை சார் நீங்க போய் தூங்குங்க என்றாள் சொல்லும் பொழுதே சிரிப்புடன். எனக்கு தூக்கம் வரவே இல்லை ஆயிஷாவின் நினைப்பாகவே இருந்தது அப்படி இருக்கு அடுத்த நாள் காலை என் மேனேஜர் எனக்கு அழைப்பு விடுத்தார். நான் அலுவலகத்துக்கு சென்றபோது தான் தெரிந்தது நான் ஹைதராபாத் கிளம்ப வேண்டும் என்று ஒரு அவசர சந்திப்பு இருந்தது என்னால் தவிர்க்க முடியவில்லை. உடனே நான் ஆயிஷாவிடம் சொல்லிவிட்டு ஹைதராபாத் கிளம்பிவிட்டேன்.
என்னால் அங்கு பணிபுரிய இயலவில்லை ஆயிஷா நினைப்பாக இப்படியே போய்க் கொண்டிருந்தால் இருந்தது.. என்னால் தாக்கு பிடிக்க முடியாது. நான் எனது வேலையை ராஜினாமா செய்தேன். ஒரு வாரம் கழித்து ஆயிஷாவை பார்க்க சென்றேன். ஆயிஷா மாடர்ன் நைட்டியில் வெறித்தனமாக இருந்தாள்.
பார்த்தவுடனே அள்ளி அணைக்க வேண்டும் போல் இருந்தது இருந்தாலும் என்ன செய்வது எனது ஆசைகளை அடக்கிக்கிட்டேன். ஆயிஷாவிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். அப்பொழுது தோட்டக்காரன் வந்தான். நான் இப்பொழுது வருகிறேன் என்று எழுந்து சென்றேன் போய் குளித்து முடித்துவிட்டு திரும்பு வந்தேன். ஆயிஷாவை காணவில்லை நான் ் ரூமுக்கு சென்றேன். அங்கு ரூம் லாக் செய்யப்பட்டிருந்தது.. உடனே நான் ஆயிஷா நம்பருக்கு கால் செய்தேன் போன் என்னருகிலே ஒலித்தது அப்பொழுதுதான் புரிந்தது ஒருவேளை ஆயிஷா ரூமில் இருக்கிறார் என்று.
நான் ஆயிஷாவின் ரூம் கதவை தட்டினேன். ஆயிஷா கதவைத் திறந்தபோது அவளின் முகத்தை கவனித்தேன். கண்கள் வீங்கி இருந்தன.
நான்: என்ன ஆச்சு
She : ஒன்றுமில்லை. என்னுடைய மாமா நார்த் இந்தியாவில் இருக்கிறார் அவருக்கு உடல்நிலை சரியில்லை உடனே பார்க்க வேண்டுமாம். தெரியவில்லை அவர் வீட்டில் இல்லை. அவரிடம் சொல்லாமல் எப்படி நான் கிளம்புவது.