“சரி கதவ சாத்திட்டு வந்து படு வனி”
” என்னங்க உங்ககிட்ட கொஞ்சம் பேசனும் வெளிய வாங்களேன்”
“ம் வரேன்”
“இருவர் முகத்திலும் மறந்தும் புன்னகை இல்லை”
நான் கதவை லாக் செய்து வர என் கணவர் சோபாவில் இருக்க நான் அவர் அருகில் இருந்தேன்… “என்ன வனிதா” என்று கேட்டவுடன் அழ ஆரம்பித்தேன்..
“என்னாச்சு வனிதா ஏன் அழுவுற”
நான் அழுதுகொண்டே ” எனக்கு ரொம்ப பயமாஇருக்குங்க
“ஏன் என்னாச்சு சொன்னாதானே தெரியும்”
நான் சங்கர் கூறியதை அப்படியே சொல்ல
என் கணவர் கோவமாக நம்ம ரெண்டு பேரும் குடும்பம் நடத்த கூடாது னுசொல்ல அவன் யாரு
என பேச…
நான் “”என்னங்க பன்றது நம்ம தலவிதி இப்படி ஆய்டுச்சு ஒரு தடவ பண்ணாலும் அசிங்கம்தான் பல தடவ பண்ணாலும் அசிங்கம் தான் நம்ம கையில எதுவும் இல்ல கொஞ்ச நாளைக்கு நம்ம அவருக்கு அட்ஜஸ்ட் பண்ணி தான் போகனும்ங்க…. என்று சொல்ல
என் கணவர் “என்னால தான வனிதா எல்லாம் இப்பக்கூட என்னால எதுவும் செய்ய முடியல” என்று புலம்பினார்.. நானும் அவருக்கு ஆறுதல் சொன்னேன்…. பின் நானும் அவரும் ஏதும் பேசாமல் படுத்து தூஞ்கினோம் ஆனால் எனக்கு தூக்கமே இல்லை என் குழந்தையின் முகத்தை பாக்க ஏதும் அறியாமல் நிம்மதியாய் தூங்கி கொண்டிருந்தது..
சங்கரை நினைக்கும் போது ஏதோ பயம் கலந்த உணர்வு.. கண்ணை மூடினாலே அவர் முகம்தான் ஞாபகம் வந்தது. நானும் எப்படியாவது இந்த பிரச்சினையில் இருந்து வர காத்திருந்தேன்…. ஆனால் மறுநாள் இரவு நடந்தது வேறு அது என்ன என்று பாக்கலாம்…
Vanitha should become pregnant by sankar
சூப்பர் ப்ரோ இந்த மாதிரி கதை இருந்தா எழுதுங்க சான்சே இல்ல வேற லெவல்