“என்ன யாரையுமே காணாம்..? “ என்று உள்வரை கண்களை விட்டு தேடினார்.
“ஆங்.. முதலாளி இப்படி காலையிலிருந்து வராம இருந்தா.. எவ வேலை செய்வா.. எல்லோரும் கிளம்பிட்டாங்க..”
“மேனேஜர் இருந்து பார்த்திருப்பாரே.. எங்கே அந்த ஆள்”
“டீ சாப்பிட போயிருக்கார். “
“நீ வீட்டுக்கு போகலையா.. செல்லம்”
“ஏதேது.. இவ்வளவு மழையில நீங்க நனைஞ்சுட்டு வந்துட்டு.. உங்களைப் போல என்னையும் நனையச் சொல்லறீங்களா” என்று அவரை ஸ்டூலில் உட்கார வைத்து என்னுடைய முந்தானையால் அவர் தலையை துவட்டினேன்.
துவட்டும் வேகத்தில் என்னுடைய மார்புகள் ஜாக்கெட்டோடு அவரின் கண் முன்னே ஆடின..
“இந்த ஹெல்மேட் எல்லாம் போட்டுக்கிட்டு வர மாட்டீங்களா.. இப்படி தலை நனைஞ்சா என்னாத்துக்கு ஆகரது..” நான் தான் பினாத்திக் கொண்டே தலையை துவட்டினேன்.
ஆனால் அவர் சத்தமில்லாமல் என்னுடைய மார்புகளை பார்த்துக் கொண்டே இருந்தார். அதற்கு கீழ் பளபளவென்ற என் வயிறும்… ஆழமான குழி கொண்ட என் தொப்புளும் அவருக்கு தெரிந்திருக்கும்.
“என்னா முதலாளி சத்தத்தையே காணோம்” என்று சொல்லிக் கொண்டே முந்தானையை எடுத்த போதுதான் அவர் என் முலைகளை ரவுக்கைக்குள் கண்டு திகைத்திருப்பது தெரிந்தது. அந்த உணர்வு என்னை ஏதேதோ செய்தது.
முதலாளி சிவசேனன் எதுவும் பேசாமல் அமர்ந்திருப்பது எனக்கு மேலும் கிரக்கமாக இருந்தது.
நான் “என்னாங்க.. ஏதோ.. காணாது கண்டமாதிரி.. இப்படியே உட்காந்து இருக்கீங்க..” என்றேன். சிவசேனன் பதில் சொல்லும் முன்பே.. கரடியாக மேனேஜர் வந்துவிட்டார்.
“சார்.. சார்..” என்றார்.
“என்ன மேனேஜர் வேலையெல்லாம் முடிஞ்சிடுச்சா..” ஏன முதலாளி கேட்க..
“இன்னைக்கு டார்கெட் முடிஞ்சிடும் சார். காலையிலிருந்து இந்தப் பொண்ணுதான் ஐம்பது சட்டை கூட பட்டன் வைக்கலை.” என்று என் மீது புகார் தந்தார். நான் அவரை முறைத்தேன்.
“ஏன் இன்னைக்கு சரியா வேலை செய்ய கமலம்?!. டார்கெட்டை முடிச்சுட்டுதான் நீ வீட்டுக்கு போகனும்” என முதலாளியின் சுடு சொற்கள் என் மீது விழுந்தன.
“சரி சார். முடிச்சடறேன்” என்றைன் நான்.
“கரேக்ட்.. இவளை நான் பார்த்துக்கறேன் மேனேஜர். நீங்க தான்தோன்றி மலை போகனும் இல்லை.”
“ஆமாம் சார்”
“சரி நீங்க போங்க. நான் இவ வேலை முடிச்சதும் கடையை சாத்திக்கிட்டு போறேன். உங்க சாவியை நீங்க எடுத்துக் கோங்க. என்கிட்ட சாவி இருக்கு. அதை நான் எடுத்து பூட்டிக்கிறேன்.” என்றார்.
எழுந்து நின்ற நான் பழையபடி வேலை செய்வது போல சில பாவாலாக்கள் செய்து கொண்டிருந்தேன்.
“சரி சார்” என மேனேஜர் ஆளை விட்டால் போதும் என்று பட் பட்டென்று கிளம்பினார். போகும் முன் மேனேஜர் எங்களை மாறி மாறி பார்ப்பது தெரிந்தது. இரவு நேரத்தில் முதலாளியும் நானும் தனியே கம்பேனிக்குள் இருக்கப் போகிறோம். கரடியாக இருந்தாக மேனேஜரும் கிளம்பிவிட்டார். அடுத்தென்னவோ..