நான் கிட்சன்னுக்குள் நுழைத்தேன் அம்மா சமைத்து கொண்டு இருந்தாள். “அம்மா, எவ்ளோ நாள் இங்க இருக்க போறீங்க…”
“என்னடா அதுக்குள்ள அம்மாவை விரட்டுறத முடிவு பண்ணிட்டியா” கிண்டலாக கேட்டாள்.
“நீ என் வாழ்க்கை பூரா என் கூட இங்கையே இருந்தா நல்ல இருக்கும், நீ தான் இருக்க மாட்டியே” ரவி பொய் கோவத்தோடு சொன்னான்.
“எனக்கு இந்த ஊரு சரி வராது, ஒரே சத்தம்…தூசி, வெயில்… ” அலுத்து கொண்டாள். “எதோ உன்ன ரொம்ப தேடுச்சு, ஒரு வாரமோ, ரெண்டு வாரமோ இருந்திட்டு உனக்கு நல்லா சமைச்சு போட்டு ஊரு பக்கம் போக வேண்டியது தான்” பொய் சொல்கிறோம் என்று தெரிந்து, வருகின்ற சிரிப்பை அடக்கி கொண்டு சொன்னாள்.
“atleast ஒரு மாசம் இருந்தா நல்ல இருக்கும்”
“ஒரு மாசமா…இந்த வெயில் எனக்கு தாங்காது” சொல்லி கொண்டே இடுப்பு மடிப்பில் வடியும் வேர்வையை முந்தானை வைத்து துடைத்து கொண்டு சொன்னாள். “கவலை படாத டா…ஒரு வாரமோ, ரெண்டு வாரமோ உனக்கு பிடிச்ச இட்லியை டெய்லி செஞ்சு தரேன், போதுமா” சிரித்து கொண்டே சொன்னாள். எனக்கு இப்போது அவள் ஒரு செல்லமான girl friend போல தெரிந்தாள். அந்த கொஞ்சும் சிரிப்பை பார்த்ததும், “இப்போ தான் நீ என்னோட செல்ல அம்மா” அம்மாவின் கன்னத்தை லேசாக கிள்ளினேன் அம்மாக்கு மகன் தன்னை கொஞ்சுவது மிகவும் பிடித்தது “அடி வாங்க போற, முதல போ இங்க இருந்து, சமைக்கும் போது தொந்தரவு பண்ணாத” செல்லமாக மகனை விரட்டினாள்.
மதியம் சாப்பிட்டு, இருவரும் சற்று உறங்கினார்கள். ஒரே bedroom என்பதால், ரவி கட்டிலில் படுத்தான், அம்மா கீழே படுத்தாள். சாயங்காலம் போல் எழுந்தார்கள், நான் அம்மாவிடம் “அம்மா, வீட்லயே இருந்தா போர் அடிக்கும், பீச்சுக்கு போலாமா…”
“நானும் அதை தாண்டா நினச்சேன், போனதே இல்ல.”
“சரி மா, ரெடி ஆகுங்க நா கூட்டிட்டு போறேன்.” அம்மாக்கு ரொம்ப சந்தோசமாக, கிளம்பினாள். ரோஸ் கலர் சேலையை உடுத்தி வெளியே வந்தாள். எனக்கு அதை பார்த்ததும் கொஞ்ச வருத்தம், சேலை கலர் கொஞ்சம் கோடா அம்மாவுக்கு சூட் ஆகவில்லை அனால் அவனுக்கு தெரியும் மிக குறைந்த விலையில் எது கிடைத்ததோ அதை தான் வாங்கி இருப்பாள் என்று. அம்மாவுக்கு ஒரு நல்ல சேலை வாங்கி தர வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டேன் . கிளம்பினார்கள் பீச்சுக்கு, அம்மாக்கு சினிமாவில் பார்த்து ரசித்த கடல் அலை, பட்டு போன்ற மணல், காற்று இன்று பல வருடங்களுக்கு பிறகு நேரில் பார்த்தாள். வாழ்க்கையே தையல் மிசிசினோடு ஓடிவிட்டது, இப்போதாவது விடிவு காலம் வந்ததே என்று சந்தோச பட்டாள். “ரொம்ப நல்லா இருக்குடா” வெகுளித்தனத்தோடு சொன்னாள். கால்களை மணல் உள்ளே புதைத்தாள், கையில் கொஞ்சம் எடுத்து, கீழே தூவினாள். நான் ஒவ்வென்றாக ரசித்தேன் ஆள் நடமாட்டம் அவ்வளவாக இல்லாத ஒரு இடத்தில் உட்கார்ந்து எதுவும் பேசாமல் அலையை ரசித்தார்கள். நான் அம்மாவின் கை விரலை பார்த்தேன் லேசாக மணலில் புதைந்து இருந்தது, அந்த மெல்லிய விரலை லேசாக பிடித்தேன் அம்மா ஒன்னும் சொல்ல வில்லை. விரல்களை பிடித்தவாறே ஒரு 30 நிமிடம் இருந்திருப்பார்கள் எதுவும் பேசாமல். அசோக் லேட் ஆகுது, கிளம்பலாம், இரு கொஞ்ச கால் நனைச்சிட்டு வரேன்”
“சரி மா, நா இங்க இருக்கேன்…”
அம்மா சேலையை முட்டி வரைக்கும் தூக்கி கொண்டு நடந்தால், அழகான கால்களை தண்ணீரில் நனைத்தாள். அம்மாவின் ஒவ்வரு விளையாட்டையும் ரசித்தேன் அம்மா கிட்ட சென்றேன் போனிற்கு எடுத்து அம்மாவின் கால்களை படம் பிடித்தேன் பின்னில் இருந்து அம்மாவின் பின்னழகை படம் பிடித்தேன் அம்மாக்கு இது தெரியாது, பிறகு அம்மா அருகே சென்று, செலஃய ஒன்று அம்மாக்கு, அம்மாவும் நான்றாக முத்து போன்ற பற்களை காட்டி கொண்டு போஸ் கொடுத்தாள். இது எல்லாமே இருவருக்கும் புதுமையாகவும் சந்தோசமாகவும் இருந்தது.