அவள் ஒரு மாடல் 72

சென்னையின் புற நகர் பகுதி. வேகமாய் வளர்ந்து வரும் பகுதியும் கூட. இங்குதான் என்னுடைய ஆபிஸ். மூன்று மாடி கட்டிடம். தரைத்தளம் பார்க்கிங்கிற்கு சென்று வில், முதல் இரண்டு தளங்கள் அலுவலக வேலைக்கு. மூன்றாவது தளத்தில் என்னுடைய அறை மற்றும் ஸ்டூடியோ மற்றும் ஒரு பியூட்டி சலூன் அமைந்திருந்தது. என்ன பிஸ்னஸ் என்று சொல்லவில்லை அல்லவா ? நான் ஆண்கள் மற்றும் பெண்களுக்கான உள்ளாடை உற்பத்தியில் உள்ளேன். எங்களது ப்ராண்ட் மிக பிரபலமானது. அனைத்து வயதினருக்கும் ஏற்ற வகையில் எங்களது உள்ளாடைகள் கச்சிதமாக பொருந்துவதும் விலை அனைவரும் வாங்கும் படி இருப்பதுமே முக்கியக் காரணம்.

விலை குறைவாக இருப்பதற்கு முக்கிய காரணம் நான் உபயோகப்படுத்தும் மாடல்கள். பெண்களின் உள்ளாடை விளம்பரத்திற்கு எந்த பிரபல அல்லது வளரும் மாடல்களை உபயோகப்படுத்துவதில்லை. அனைவருமே குடும்பப் பெண்கள். எப்படி குடும்பப் பெண்கள் மாடல் செய்ய வருவார்கள் என நினைக்கலாம். நான் எந்த மாடலிங் வீடியோவும் எடுக்க மாட்டேன். முழுவதும் பேப்பர்களில் வரும் போட்டோக்கள் மட்டுமே. அதுவும் முகம் இல்லாமல் கழுத்துக்குக் கீழே மட்டுமே வரும். அதுவுமில்லாமல், அலுவலகத்தில் என்னைத் தவிர அனைவரும் அனைத்துப் பணியிலுமே பெண்கள் மட்டுமே.

உடனே என்னை ரொம்ப நல்லவன்னு நினைச்சிக்காதீங்க. 35 வயதாகியும் திருமணம் செய்துக் கொள்ளவில்லை. மாடலிங்கிற்கு வரும் பெண்கள் சிலர் அவர்களாய் விரும்பினால் படுக்கைக்கு கொண்டு செல்வேன். மற்றப்படி நானாகத் தொடுவதில்லை. ஆறடி உயரம் இந்தியர்களுக்குரிய ப்ரவுன் நிறம், நல்ல கட்டுமஸ்தான உடம்பு, நறுக்கினார் போல மீசை என்று யாரும் விரும்பும் உடல் வாகு.

சரி இனி கதைக்குப் போகலாம்.

வழக்கமாய் நான் மாடல்கள் செலக்ட் செய்யும் வேலைக்கு போவதில்லை. அதற்கென்று இருக்கும் ஜெனி பார்த்துப்பாள் . அவளுக்கு உடல் நிலை சரியில்லாத நிலையில் முக்கியமான புது மாடல் ப்ரா பேன்டி அறிமுகம் பண்ண மாடல் தேவைப்பட்டதால் விளம்பரம் செய்திருந்தோம். 20 பெண்கள் வந்திருந்தனர். அவர்கள் அனைவரையும் 2வது மாடியில் இருந்த மீட்டிங் ஹாலில் உக்கார வைத்திருந்தனர்.

நிதானமாய் அறையில் நுழைந்து அங்கிருந்தவர்களை பார்வையிட்டப்படியே முன்னால் போட்டிருந்த சேரில் அமர்ந்தேன். முதலில் என் நிறுவன மார்க்கெட்டிங் மேனேஜர் சிறு அறிமுகம் குடுத்தப் பின் நான் பேச ஆரம்பித்தேன்.

“அனைவருக்கும் வணக்கம் ! முதலில் இன்று உங்களை இன்டர்வியூ செய்வாதாக இருந்த பெண் மேலாளர் வர இயலாத காரணத்தால் நான்தான் உங்களை இன்டர்வியூ செய்து தேர்வு செய்யப் போகிறேன். நீங்கள் அனைவரும் குடும்பப் பெண்கள். சிலருக்கு ஒரு வேற்று ஆண் முன்பு உள்ளாடைகளுடன் நிற்க கஷ்டமாக இருக்கலாம். எதிர்பாராத இந்த சூழலுக்கு நான் மன்னிப்புக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

இது யாருக்காவது பிடிக்கவில்லையென்றால் அவர்கள் இத்துடன் கிளம்பிவிடலாம். உங்களுக்குப் பிரச்சனை இல்லை என்றால் நாம் நேர்முகத் தேர்வை சிறிது நேரத்தில் துவங்கலாம்” என்று கூறி விட்டு என் இருக்கையில் அமர்ந்து அப்படியே மெல்ல நோட்டமிட்டேன். கடைசி வரிசையில் ஒரு முஸ்லீம் பெண் கருப்பு பர்தா அணிந்து அமர்ந்திருந்தாள். முஸ்லீம்கள் பொதுவாய் மிக தீவிரமாய் கட்டுப்பாடுகள் பின்பற்றுவார்கள் எனவே அந்தப் பெண் சென்றுவிடுவாள் என எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் அங்கிருந்து அவள் செல்லவில்லை. மொத்தம் ஒரு ஐந்து பேர் சென்றுவிட்டனர். எனவே மீதம் இருந்த 15 பேரின் சுயவிவரப்பட்டியலை ஒரு பிரிண்டெட் பேப்பரில் நிரப்ப சொன்னோம்.

அதில் பெயர் குடும்ப விவரம் , வயதைத் தவிர முக்கியமாய் கேட்டிருந்த கேள்வி அவர்களுடைய அளவுகள். எல்லோருடைய பேப்பரும் கைக்கு வந்தப் பின் என் கை ஏனோ ஆயிஷாவின் சுயகுறிப்பைத் தேடியது.