லதாவுக்கு மறுபடியும் ஏமாற்றம். கண்ணாடியில் தன் கோலம் பார்த்து தனக்கே புண்டை பிசுபிசுவென்று ஆனது. “இவன் இவ்வளவு சாதாரணமாய் சொல்லிவிட்டானே” கடுப்பானாள் லதா
கடைசியாய் சரி முழுதும் காட்டினால் என்ன செய்கிறான் என்று பார்க்கலாம் என்று டீபாயை சரி செய்யும் சாக்கில் முழுதும் குனிந்தாள்.
மெல்ல புடவை சரிந்து ஒரு பக்க முலை வெளியே வந்தது. அவள் வெள்ளை நிற ரவிக்கையினூடே அவள் முலைக்காம்பு துருத்திக்கொண்டு நிற்க, மெல்ல சஞ்சயை பார்த்தாள். அவன் சலனமே இன்றி டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
லதாவுக்கு தூக்கிவாரி போட்டது. “ஒருவேளை இன்னும் இவன் வயசுக்கே வரலையா?” மனசுக்குள் கேள்வியுடன் புடவையை சரி செய்துகொண்டாள். குழப்பமாக நகர்ந்து சோபாவில் அமர்ந்தாள்.
“ஒருவேளை அம்மா மேல அளவுகடந்த மரியாதை வெச்சிருக்கானோ?” மனதில் பல நினைவுகள் ஓடிக்கொண்டிருக்க, எழுந்து “அம்மாக்கு கொஞ்சம் கிச்சேன்ல வேலை இருக்கு கண்ணா” சொல்லிவிட்டு கிச்சனுக்கு நகர்ந்தாள் லதா.
கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால் விசித்ராவின் கவர்ச்சியான பாடலை இவன் ராசிக்காதது இப்போது உரைத்தது. மெல்ல எட்டி டீவியை பார்த்தாள்.
மீண்டும் விசித்ராவின் ஒரு கவர்ச்சியான சீன் வர, அதில் விசித்ரா தன் தொப்புளை திறந்து காட்டியவாறு ஹீரோவை moodethikkondirundhaal .
டக்கென்று சேனலை மாற்றினான் சஞ்சய். லதாவுக்கு உறுதியாய் புரிந்தது.
சஞ்சய் இன்னும் வயசுக்கே வரலை. துவைக்க கிடந்த அவன் ஜட்டிகளை தடவியும் முகர்ந்தும் பார்த்தாள். யூரின் வாசம் தவிர வேறென்றுமில்லை. இடிந்து போய் அமர்ந்தாள். எதை நினைத்து கவலைப்படுவதென்றே தெரியவில்லை. மகன் 18 வயதாகியும் வயதுக்கு வராததை நினைத்து கவலை படுவதா இல்லை தன் கூதி அரிப்புக்கு வழி இல்லாமல் போனதை நினைத்து வேதனைப்படுவதா என்று தெரியாமல் வெம்பினாள்.
அவள் கண் முன் எதிர்காலம் இருட்டாய் தெரிந்தது. “உனக்கு செக்ஸ் வாழ்க்கை போனது. உன் பொண்ணுக்கும் போக போகுது. உன் பையனுக்கு அது இல்லாமலே பொய் விடுமோ? கிருஷ்ணன் இருந்தாலாவது டாக்டரிடம் அழைத்து செல்லலாம். இப்போ நான் என்னனு அவன்கிட்ட சொல்லி டாக்டர்கிட்ட கூட்டிட்டு போக”
நினைக்க நினைக்க மயக்கமே வந்தது லதாவுக்கு.
மறுநாள்….
“அம்மா நான் கிளம்புறேன் மா”
சஞ்சீவின் குரல் கேட்கவும் லதா நினைவுலகிற்கு வந்தாள். பொழுது விடிந்து விட்டிருந்தது.
எதை எதையோ யோசனை செய்ததில் மிகவும் லேட்டாக தூங்கி விட்டாள்.
“மணி என்னடா கண்ணா”
“எட்டு மணி ம்மா. உடம்பு ஏதும் சரி இல்லையம்மா”
“இல்லடா கொஞ்சம் டயர்ட் அவ்ளோதான்”
“சரிம்மா நா கிளம்புறேன் பை”
“சாப்டியாடா”
“சாப்ட்டேன்மா”
அவனை வெறுமையோடு பார்த்துக்கொண்டே எழுந்து பல் துலக்கி குளித்து முடித்து ஆபிஸிற்கு கிளம்பி வந்து சேர்ந்தாள்
வேலையில் பெரிதாய் நாட்டம் இல்லை
‘சரி மீனாவுக்கு போன் பண்ணி பேசலாம்’ என்று போனை எடுத்தாள்.
சம்பிரதாய பேச்சுகளெல்லாம் பேசி விட்டு “அம்மாகிட்ட போன குடு”
“பாட்டி இந்தா அம்மா பேசறாங்க”
“சொல்லுடி என்ன பண்ற”
“சும்மதான்மா”
“அந்த வேலைக்கு ஆள ரெடி பண்ணிட்டியா”
“இல்லம்மா. நான்தான் சொன்னனே வேற ஆள் இல்லனு. என் ஆபீஸ்லயும் யாரும் ட்ரெயின் ஆனவங்க இல்ல. எல்லாமே சின்ன பசங்கதான்”
“அதுக்குன்னு அப்படியே விடமுடியுமா?”
“வேற என்ன பண்ண?”
“வேலைல இருக்குறவங்க அவங்களா மேல வரணும்னு நெனச்ச நீ காலம் முழுசும் காஞ்சிதான் கெடக்கணும்”
‘காஞ்சிதான் கெடக்கணும்’ அம்மாவின் வார்த்தைகள் காது வழியாக நெஞ்சில் பாய்ந்தது.
“நீச்சல் தெரியிலன்ன சும்மா விட்ரலாமா? கிணத்துல நீதான் தள்ளி விடணும்”
லதாவுக்கு பொறி தட்டியது.
அதற்கு மேல் அம்மா பேசினது எதுவும் அவள் காதில் விழவில்லை.
‘ஒருவேளை அவன் உடளவில் வயசுக்கு வந்து மனதளவில் சிறு பிள்ளையாய் இருக்கிறானோ?
இருக்கும். அவன் வயது ஆண்கள் அவனுக்கு நண்பர்கள் வெகு சிலர்தான். அதிலும் பெரிதாய் யாரிடமும் பழகுவதில்லை. பின் எப்படி அந்த மேட்டர்லாம் அவனுக்கு தெரியும்?’