த்ரீ ரோசஸ் 7 75

நான் போன் அடித்தேன்..முதல் இரண்டு கால் ரிங் போய் கொண்டே இருந்தது எடுக்க வில்லை.. என்ன சிவா ரிங் போகுது யமுனா எடுக்க மாட்றா என்று சந்தேகத்துடன் நான் சிவாவிடம் கேட்டேன்..

கோயிலில் இருக்கங்கங்க இல்ல அதா சைலென்ட்ல ஏதும் போட்டு இருப்பாங்க அண்ணே.. திரும்பவும் ட்ரை பண்ணி பாருங்க என்று சிவா சொன்னான்..என்னடா இது கேவலமான பொழப்பு.. சொந்த பொண்டாட்டிய பார்க்க பேச கள்ள காதலன் மாதிரி மறைஞ்சி மறைஞ்சி வர வேண்டியதா இருக்கு என்று சலித்து கொண்டே மறுபடியும் யமுனாவுக்கு போன் போட்டேன்..

இந்த முறை டக்கென்று எடுக்க பட்டது.. ஹலோ யாருங்க என்று ஒரு இனிமையான தேன் குரல்.. அந்த குரலை கேட்ட போது என் உடம்பில் ஒரு கிளுகிளுப்பு.. உடம்பெல்லாம் வெயிட் கம்மியாகி ஆகாயத்தில் ரெக்கை கட்டி பறப்பதை போன்று உணர்ந்தேன்..

யமுனா நான் தான் தங்கவேலு பேசுறேன் என்றேன். இதயத்துக்குள் ஆயிரம் ஆசைகளை தேக்கி வைத்துக்கொண்டு யாருங்க… தங்கவேலா.. அப்படினு யாரையும் தெரியாதே… ராங் நம்பர்ங்க என்றால் யமுனா.. அவள் அப்படி சொன்ன ஒரு நொடியில் ஆகாயத்தில் உயரே சிறகடித்து பறந்து கொண்டிருந்த நான் சிறகொடிந்த பறவை போல் சர்ர் என்று மேலே இருந்து கீழே தரையில் விழுந்து சுக்கல் சுக்களாக சிதறி போனேன்..

என் யமுனா என்னை ராங் நம்பர் என்று சொன்ன அந்த கணத்தில் செத்தே போய் விட்டேன்.. ஹல்லோ ஹலோ என்றேன் மீண்டும்.. மறுபக்கம் ராங் நம்பர் என்று அவள் சொன்னாலும் போன் லைன் கட் பண்ண வில்லை.. போன் ரிசீவர் பகுதியை லேசாக பொத்திய படி மெல்லிய குரலில் அருகில் யாருடனோ யமுனா பேசுவது எனக்கு தெள்ள தெளிவாக கேட்டது..

ராஜ நீ கீழ போய் கார் கிட்ட வெயிட் பன்னு.. நான் ஒரு போன் மட்டும் பண்ணிட்டு வந்துடறேன் என்று அவள் மெல்லிய குரலில் சொல்வது கேட்டது…ஓஹ் அவள் குட்டி புருஷன் சே சே.. அந்த குட்டி பிசாசு அவள் அருகில் இருக்கிறானோ.. அதனால் தான் என்னை தெரியாதது போல காட்டி கொண்டாலோ என்று நினைத்து கொண்டேன்..

ஹலோ என்று யமுனாவே பேசினால்.. ஹலோ யமுனா என்று நான் ஆசையுடன் பதில் பேச.. அவள் மெல்லிய குரலில்.. ஏங்க.. என்ன காண்டாக்ட் பண்ண கூடாதுனு கோபால் மாமா சொல்லி இருக்கார்ல.. அப்புறம் எதுக்குங்க இந்த மாதிரி ரிஸ்க் எடுத்து பேசுறீங்க.. கோபால் மாமாவுக்கு தெரிஞ்ச என்ன ஆகுறது.. எப்படி இருக்கீங்க.. பசங்க எல்லாம் எப்படி இருக்காங்க.. என்ன விஷயமா போன் பண்ணீங்க சீக்கிரம் சொல்லுங்க என்று பதட்டத்துடன் அவசர அவசரமாக பேசினால்..

சாரி யமுனா.. ஒரு சின்ன அவசர உதவி தேவை பட்டது.. அதனால தான் கோபால் சார் அக்ரீமெண்ட் மீறி உன்கிட்ட பேச வேண்டியதா போச்சி என்றேன் பரிதாபமாக.. பிறகு நானே பேசினேன்.. நீ இல்லாம நான் எப்படி நல்லா இருக்க முடியும்.. பசங்களும் சரியாய் சாப்பிடறது இல்லை.. தூங்குறது இல்லை என்றேன்..

அந்த பக்கம் மௌனம்..உச் .. உச் .. என்று சத்தம்.. யமுனா வருத்தப்பட்டு உச்சு கொட்டுகிறாள் என்று தெரிந்து கொண்டேன்.. பிறகு அவளே பேசினால்.. சரி சரி கவலை படாதீங்க.. இன்னும் ஒரு வருஷம் தானே.. பல்லை கடிச்சிட்டு பொறுமையா இருங்க.. அக்ரீமெண்ட் டைம் முடிஞ்சதும் நான் நம்ம வீட்டுக்கு வந்துடறேன்.. நம்ம பசங்கள நல்லா பார்த்துக்குறேன்.. என்று அன்பாக ஆறுதலாக சொன்னாள்…

என் யமுனா… என்னோடு அப்படி அன்பாக பேசியதும் தான் போன உயிர் எனக்கு திரும்ப வந்தது.. சரி ஏதோ ஹெல்ப் வேணும்னு கேட்டிங்களே என்ன ஹெல்ப் என்றால் அதே அன்போடு.. மறுபடியும் நம்ம வண்டி கோயம்புத்தூர்ல ஒரு அசிஸிடெண்ட்ல மாட்டிக்கிச்சி.. சரி பண்ண கொஞ்சம் பணம் வேணும்.. அதான் உன்கிட்ட உதவி கேக்கலாம்னு என்று இழுத்தேன்..

என்னங்க நமக்கு மட்டும் கடவுள் இப்படி சோதனைக்கு மேல சோதனையை குடுக்குறாரு.. சரி இப்போ நீங்க எங்க இருக்கீங்க என்று கேட்டாள்.. நீ வந்து இருக்க கோயில் அடிவாரத்துல தான் டிரைவர் சிவா பக்கத்துல நின்னு பேசிட்டு இருக்கேன் என்றேன்..

ஐயோ நாசமா போச்சி.. என் சின்ன புருஷன் ராஜ இப்போ அங்க கார் கிட்ட தான் வந்துட்டு இருக்கான்.. உங்களை பார்த்தான்னா அவ்ளோ தான்.. அப்படியே அவங்க அப்ப கோபால் மாமா கிட்ட போட்டு குடுத்துட்டானா அவ்ளோ தான்.. அப்புறம் இன்னும் ரெண்டு மூணு வருசத்துக்கு அக்ரீமெண்ட்டை எஸ்ட்டெண்ட் பண்ணி கையெழுத்து வாங்கிடுவாரு.. அப்புறம் நம்ம ஜென்மத்துக்கும் ஒண்ணா சேர்ந்து குடும்பம் நடத்தவே முடியாது.. எப்படியாவது ராஜ கண்ணுல படமா வேற பக்கம் போய்டுங்க என்று யமுனா என்னை எச்சரிக்கவும்.. ராஜா படிக்கட்டில் சிறுபிள்ளை தனமாக தாவி தாவி படிக்கட்டில் குதித்து குதித்து விளையாடி கொண்டே வருவது தெரிந்தது..

நான் நைசாக கோயில் கடைசி படிக்கட்டில் பிச்சை எடுத்துக்கொண்டிருந்த பிச்சைக்கார கும்பல் கூட்டத்துடன் கூட்டமாக சென்று அமர்ந்தேன்.. இடுப்பில் கட்டி சென்ற வேட்டியை உருவி தலையில் முக்காடு போல போர்த்திக்கொண்டு ராஜவுக்கு அடையாளம் தெரியாத வகையில் குனிந்து உட்கார்ந்து கொண்டேன்.. அப்படியே என் போனில் இருந்த ப்ளூடூத்தை ஆன் பனி காதில் சொருகி கொண்டு போனை ஷர்ட் பாக்கெட்இல் மறைத்து வைத்து கொண்டேன்..

என்னங்க என்ன ஆச்சி.. ராஜா கண்ணுல படாம ஒளிஞ்சிக்கிட்டிங்களா என்று யமுனா கேட்டாள்.. ம்ம் .. ம்ம் .. ஒளிஞ்சிகிட்டேன் .. ஒளிஞ்சிகிட்டேன் .. என்றேன் தலை குனிந்தபடி.. இப்பொது லேசாக நிமிர்ந்து படிக்கட்டை ஓரக்கண்ணால் பார்த்தேன்..

ராஜா கடைசி படிக்கட்டில் துள்ளி குதித்து வந்து நின்று கொண்டான்.. என்னங்க .. இப்போ நீங்க எங்க ஒளிஞ்சி இருக்கீங்க.. சொல்லுங்க என்று யமுனா போனில் கேட்டாள்.. நான் புளுடூத்தில பேசினேன்.. கீழ படிக்கட்டுல கடைசி படிக்கட்டுல பிச்சைக்காரன் வேசத்துல உக்காந்து இருக்கேன் என்று நான் மெதுவாக சொன்னேன்..

சரி அங்கேயே இருங்க நான் இப்போ கீழ படிக்கட்டுல வந்துட்டு இருக்கேன் என்றால்.. மூச்சு வாங்க வாங்க படிக்கட்டில் அவள் வேக வேகமாக இறங்கி கொண்டே போனில் என்னுடன் பேசிக்கொண்டே இறங்கி வருவது அவள் மூச்சி வாங்கி கொண்டே பேசுவதில் அறிந்து கொண்டேன்..

பிறகு போன் ரிசீவரை அவள் கைகளால் லேசாக பொத்தி விட்டு யாரிடமோ பேசும் சத்தம் மிக மிக மெதுவாக கேட்டது.. ராஜா உன்ன கார் கிட்ட தானே போக சொன்னேன்.. இன்னும் எதுக்கு கடைசி படி கட்டுல நிக்கிற உன் பிஞ்சி பாதம் சுடும்ல செல்லம் என்று என்னிடம் அன்புடன் பேசியதை விட பல மடங்கு பாசத்தையும் அன்பையும் பொழிந்தபடி ராஜாவிடம் பேசினால்..

எனக்கு லேசாக கேட்டது.. ஆண்டி பிச்சைகாரங்க எல்லாத்துக்கும் காசு போட்டுட்டு போலாம்னு தான் நான் நீங்க வரும் வரை நிக்கிறேன் என்று அவள் சின்ன புருஷன் யமுனாவிடம் குழந்தை தனமாக சொன்னது என் காதில் விழுந்தது..

சரி வா ராஜா பிச்சை போட்டுட்டு போலாம்.. இந்த சில்லறை போட்டுட்டே வா என்று சொல்லிட்டு இருவரும் பிச்சைக்காரர்களுக்கு பிகிச்சை பாத்திரத்தில் டொட்டடாய்ங்… டொட்டடாய்ங்னு சில்லறை போடும் சத்தம் கேட்டு கொண்டே இருந்தது..

போனில் கேட்டு கொண்டிருந்த பிச்சை போடும் சத்தம் இப்பொது ப்ளூடூத்தை விட்டு வெளியேவும் கேட்க ஆரம்பித்தது.. என் அருகில் இருந்த இரண்டு பிச்சைக்காரர்கள் தள்ளி அந்த சத்தம் கேட்டது.. அவர்கள் நெருங்க நெருங்க எனக்கு நெஞ்சம் பட படப்பாக இருந்தது..

யமுனா என் அருகில் வரும்போது எப்படி ராஜாவுக்கு தெரியாமல் அவள் முகத்தை அண்ணாந்து பார்ப்பது என்று டென்ஷன் ஆக என் மனதிற்குள்ளேயே பிளான் போட்டு கொண்டிருந்தேன்.. அப்போது எனக்கு அடுத்து இருந்த பிச்சைக்காரன் பாத்திரத்தில் லொடக் என்று காய்ன்ஸ் விழும் சத்தம் கேட்டது..

எனக்கு இதய துடிப்பு வேக வேகமாக அடித்துக்கொண்டது.. என் அருகில் இருவர் வந்து நிற்கும் நிழல் மட்டும் தெரிந்தது.. குனிந்து இருந்த நான் நிமிர்ந்து பார்க்க தைரியம் இல்லாமல் இருந்தேன்.. அப்போது யமுனாவின் குரல் அது போடாத.. இத போடு ராஜா என்று சொல்வது கேட்டது..

ஆண்டி இதையா.. பிச்சை காரங்களுக்கு இதையா போட சொல்றிங்க என்று அந்த குட்டி புருஷன் ராஜா அவளிடம் கேட்பது எனக்கு கேட்டது.. ஆமாம் ராஜா.. நம்ம கல்யாணம் நல்லபடியா நடந்த இத பிச்சைக்காரன் ஒருத்தனுக்கு போடுறத சாமிகிட்ட வேண்டிகிட்டேன்.. இத உன் கையாலேயே போடு என்று சொல்ல… லொடக்க் லொடடக் என்று இரண்டு சத்தம் என் பிச்சை பாத்திரத்தில் கேட்டது..

பாத்திரத்தை பார்த்த நான் அதிர்ந்தேன்.. இரண்டு தங்க வளையல்கள்.. அடகு வைத்தால் என் வண்டியை ரிப்பேர் செய்யும் அளவிற்கு பணம் தேறும்..

நேப்பாளி
என்னுடைய பெயர் இக்கிமோ. எனக்கு சுத்தமாக தமிழ் வராது. ஆனால் எங்கள் இனத்து பசங்களையும் பொன்னுங்களையும் சௌத் இந்திய வியாபாரிகள் விலை கொடுத்து வாங்கி விடுவார்கள். அதாவது ஒரு வாரத்திற்கு எங்களுக்கு சம்பளம் கொடுத்து அடிமைகாளாக வாங்கி விடுவார்கள். நேப்பாளி பெண்களாக இருந்தால் முக்கால்வாசி பியூட்டி பார்லரில் கொத்தடிமையாக வேலை செய்ய வேண்டும். நேப்பாளி பசங்களாக இருந்தால், முக்கால்வாசி பாஸ்ட் புட்டில்தான் எங்களுக்கு வேலை.
நான் முதல் முதலில் அடிமையாக ஒரு கார்ப்பெண்டரிடம் இருந்தேன். அவர் பிஸினல் ஜன்னல்களுக்கு மஸ்க்கிட்டோ மெஷ் போடும் வேலை. பெரிய பெரிய பணக்கார பங்களாவுக்குச் சென்று பெரிய பெரிய ஜன்னல் கதவுகளுக்கு எல்லாம் மெஷ் அடிக்க வேண்டிய வேலைதான் எனக்கு.
எனக்கு என்று சம்பளம் ஏதும் கிடையாது. நல்லா வேலை வாங்குவார்கள். இளம் ரத்தம் என்பதால் நானும் சுறுசுறுப்பாக ஓடி ஆடி வேலை செய்வேன்.
சம்பளம் மொத்தமாக நேப்பாலில் இருக்கும் என்னுடைய ஃபேமிலிக்கு ஒரு வருஷத்துக்கு ஒரு சிறிய தொகையை கொடுத்து என்னை வாங்கி விட்டார்கள்.
நேப்பாளி பசங்களுடைய ஒரே வீக் பாயிண்ட் என்னவென்றால், ஃபோன் ரீசார்ஜ் பண்ணிக் கொடுத்துவிட வேண்டும். யாரிடமாவது எங்கள் பாஷையில் பேசிக்கொண்டே இருப்போம். அது மட்டும்தான் எங்கள் எண்டர்டெயின்மெண்ட். டிரஸ்ஸிங் பார்த்தீர்கள் என்றால், ஜீன்ஸ், டிஷர்ட்டைத்தவிர வேறு எதுவும் போடமாட்டோம். தலைக்குக் கலர் ப்ளீச் கண்டிப்பாக போட்டுக்கொள்வோம். இது மட்டும்தான் எங்கள் வாழ்க்கைப்பயணம். (ஐயோ.. அமல் கோவிச்சுக்கப் போராறு. தெரியாம அவர் டைட்டிலை யூஸ் பண்ணிட்டேன்.)

உருவத்தில் சின்னப் பையன் போல ஒல்லியாக குள்ளமாக இருப்பேன். ஆனால் வேலையில் கில்லாடி. பெரிய பெரிய பங்களாவில் வேலை. என்னுடைய முதலாளிக்கு ஒரு முறை சினிமா நடிகை வீட்டில் இருந்து கொசுவலை அடிக்கும் காண்ட்ராக்ட் கிடைத்தது. என்னைத்தான் அழைத்துச் சென்றார்.
புதிதாக கட்டப்பட்ட பெரிய பங்களா. சொகுசு கார். வீட்டிற்குள்ளவே ஒரு பெரிய ஸ்விம்மிங் பூல். உள்ளே ஹாலுக்குள் நுழையும்போதே ஆள் உயரத்திற்கு அந்த நடிகையின் க்ளோஸ்-அப் போட்டோ. பார்த்து அசந்து விட்டேன். செம வெள்ளைத்தோல். செம ஸ்மைல். செம கண்கள். அதில் சொட்டிய கவர்ச்சிக்கு அளவே இல்லை.
அந்த நடிகையின் பெயர் தெரியவில்லை. ஆனால் ஷங்கர் எடுத்த ஒரு பெரிய பிரமாண்டமான பழைய படத்தில் இவளை பார்த்திருக்கிறேன். சட்டென்று பெயர் ஞாபகம் வரவில்லை.
அடுத்த அடுத்த ஹால் சுவற்றில் அந்த நடிகையின் முழு உருவப்படம். யெப்பா என்ன முலைகள். பிக் சைஸூ சொல்வதா. ஹூயூஜ் சைஸூனு சொல்வதா. ஹூயூஜ் சைஸ்னு சொன்னால்தான் பொருந்தும். ஒவ்வொரு ஆள் உயர போட்டோவிலும் நெஞ்சை நிமிர்த்தி, முலைகளை எக்கி போஸ் கொடுத்திருந்தாள். நான் போட்டோவை ரசித்துக்கொண்டே உள்ளே சென்றேன்.
வாங்க.. வாங்க.. சொன்னபடி ஃபுல் ஜன்னல் கதவு. எங்கெங்கிருந்தோ கொசு வர வாய்ப்பு இருக்கோ, அங்க எல்லாம் சுத்தமா மெஷ் அடிச்சுடணும் சரியா என்று சிரித்துக் கொண்டே பேசும் மதன் பாப் போல ஒரு குண்டு மேனேஜர் ஓடி வந்து எங்களை வரவேற்று இன்ஸ்ட்ரக்ஷன்ஸ் சொன்னார்.
மொத்தம் 3 நாள் வேலை. அந்த நடிகையின் முலைகளை போட்டோவில் பார்த்துக்கொண்டே மெஷ் அடிக்கும் வேலையும் இண்ட்ரஸ்டிங்காக செய்து முடித்தேன்.
மதன் பாப் மேனேஜர் வந்தார்.