செக்ஸ்லே ஒளிவு, மறைவே இருக்கக் கூடாதுடி 7 187

“அவ எப்ப வர்றது. நான் எப்ப குளிச்சு முடிக்கிறது. உன் மனசுலே எதுவும் தப்பான எண்ணம் இல்லைன்னா வந்து தேய்ச்சு விடு.”
ஆசை ஒரு பக்கம். அதிர்ச்சி ஒரு பக்கம்.
பாத் ரூம் கதவை தள்ளினேன். தாளிடப்படாமல் இருந்த கதவு மெல்லத் திறந்தது.
மெதுவாகத் உள்ளே நுழைந்தேன்.
பாத் ரூமெங்கும் அம்மாவின் பெண்மை வாசனையோடு சோப் வாசனையும் சேர்ந்து நிறைந்திருந்தது. அவிழ்த்துவிட்ட கூந்தல் அலையலையாக வெற்று முதுகில் படர்ந்து கிடக்க, பாவாடையை நெஞ்சில் முலைகளுக்கு மேலே ஏற்றிக் கட்டி, பள பளவென்று மஞ்சள் நிறத்தில் ஈர மினு மினுப்போடு பரந்த பளிங்கு முதுகைக் காட்டி நின்றிருந்தாள்.
இடுப்பு வளைவுகள் தெளிவாகத் தெரிய, மஞ்சள் நிறப் பாவாடை ஈரத்தோடு உடம்போடு ஓட்டி, அம்மாவின் பூசனிக்காய் புட்டங்களின் மேடு பள்ளங்களை தெளிவாகக் காட்டியது.
சிவந்து திரண்ட கணுக்காலில் கொலுசு அணிந்திருக்க, பாவாடையை ஏற்றிக் கட்டி இருந்ததில், முட்டி வரை திரண்டு உருண்ட கால்கள் கவர்ச்சியாக தெரிய, அரை குறையாகத் தெரிந்த என் அம்மாவின் அழகை அள்ளிப் பருகியபடி மெய் மறந்து நின்றிருந்தேன்.
“என்னடா பாத்துகிட்டு நிக்கிறே. இந்தா சோப். முதுகுக்கு போட்டுவிடு.” நீட்டிய என் கையில் திரும்பாமலே சோப்பை கொடுத்தாள்.
கைகள் நடுங்க அம்மாவின் வெற்று முதுகை ரசித்தபடியே கையில் சோப்பை வாங்கி, மெதுவாக பட்டும் படாமலும் பளிங்கு முதுகுக்கு சோப்பு போட்டேன்.
“கார்த்தி…”

“என்னம்மா?”

“புவனா ஆன்டி சொல்ற மாதிரி, நம்ம ரெண்டு பேருக்கு நடுவிலேயும் எந்த விதமான தப்பான எண்ணமோ, ஆசையோ இல்லையே?”

“அப்படி எதுவும் இல்லையேம்மா. ஏன் கேக்கிறே?”

“இல்லைடா,… நீ பொய் சொல்ற. புவனா சொன்னதுதான் உண்மையா இருக்கும்போல இருக்கு.”

“எதை வச்சு நான் பொய் சொல்றேன்னு சொல்றீங்க?”

“ நான் அப்படி இப்படி இருக்கிறப்போ, நீ என்னை காமக் கண்ணோட்டத்தோட பாத்து ரசிக்கிறதா புவனா சொல்றா.”

அவங்க என்னமோ உளர்றாங்க. அதைக் கேட்டு நீங்களும்,….”

“அப்ப உனக்கு என் மேலே எந்த தப்பான எண்ணமும் இல்ல,… அப்படிதானே.”

“ஆமாம். நிச்சயம் இல்ல.”