குடும்ப குத்தாட்டம் 3 174

மனசுக்குள் ‘நீ எங்கே…என் அன்பே..” என்ற பாடலின் பின்னணி ஒழிக்க, தவித்த தவிப்பை ஓரளவுக்கு புரிந்துகொண்ட அம்மா,
“இன்னைக்கு ஆடி முதல் நாள் இல்லையா… பக்கத்து கோவிலுக்கு போய் இருக்கா. நீ சாப்பிட்டியா, (அருகில் வந்து நின்றவள்)…என்னடா உன் மச்சான் கூட சேர்ந்து தண்ணீ அடிச்சியா? மிலிடெரி காரங்க எல்லாரும் குடிப்பாங்க ‘ன்னு கேள்விப் பட்டிருக்கேன். இதுலே நீ மட்டும் என்ன விதி விளக்கா. இதுலே நீ வேறே காஷ்மீர் போர்டர்லே துடி பாக்கிறே…சரி சாப்பிடலைன்னா சொல்லு டிபன் செஞ்சு கொடுக்கறேன்.”

“இல்லைம்மா…நான் அங்கேயே சாப்பிட்டுட்டேன்….சரி என் பிரெண்ட்க்கு நீ கொடுத்த கல்யாண பரிசு என்ன?…ப்ளீஸ் சொல்லும்மா?”

“என்கிட்டே எங்கேடா இருக்கு, அவகிட்டே தான் அவ புருஷன் கொடுத்து இட்டிருக்கார். இரு கொஞ்ச நேரத்துலே அவ வந்துடுவா. அவகிட்டே கேட்டு வாங்கிப் பாரு. (நான் தவித்து அவஸ்த்தை படுவதைப் பார்த்து அம்மா தனக்குள்ளேயே சிரித்துக்கொண்டாள்.)

வாசலில் நின்று பார்த்தேன்.தூரத்தில் லைட் மஞ்சள் நிறத்தில் சிவப்பு போர்டர் போட்ட காஞ்சிபுரம் பட்டுப் புடவை சாரா சரக்க,நெற்றியிலும்,வகிடு ஆரம்பத்திலும் அழகாக குங்குமப்போட்டு வைத்து,நெற்றியில்வைத்த குங்குமப்போட்டுக்கு மேலாகசிறு கீற்று போல திருநீர் வைத்து,அழகான மூக்கின் ஓரத்தில் சின்னதாய் மூக்குத்தி மினு மினுக்க,தலை நிறைய மல்லிகை சரத்தை தொங்க விட்டு, கையில் பூஜை கூடையுடன்…கழுத்தில் புதுமஞ்சள் தாலியுடன்…காலில் புது வெள்ளிக் கொலுசு கல கலக்க…மருதாணி வைத்த சிவந்த பாதங்களை அடி மேல் அடி எடுத்து வைத்து அழகாய் நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள், என் அன்புத் தங்கை. என் தங்கையின் அழகைப் பார்த்து எவன் எவனோ ஜொள் விட்ட படி திரும்பிப் பார்த்து பெரு மூச்சு விட்டு பேதலித்து நடந்தான்.

நான் வெளியே நிற்பதைப் பார்த்ததும்,
“என்னன்னா…எப்ப வந்தே?…மாமா நல்லா இருக்காரா? அவர் நல்லா இருக்காரா? ஆமாம்…நீ ஏன் வெளியே நிக்கிறே? என்று அவள் கேட்டுக்கொண்டிருக்கும் போதே…அவள் அழகை அங்குலம் அங்குலமாக ரசித்தேன். நான் அவள் அழகை ரசிப்பதை தெரிந்துகொண்டவள், வெட்கத்தில் தலை குனிந்த படி,மாராப்பை இரு பக்கமும் இழுத்து விட்டு சரி செய்துகொண்டு, இடுப்பில் இருந்த புடவையை கொஞ்சம் ஏற்றி விட்டு, சந்தன நிறத்தில் பல பலத்த அவள் இடுப்பை மறைத்து… புன்னகைத்த படியே என்னை கடந்து வீட்டுக்குள் நுழைய முயற்சிக்க…என்னை கடந்த அவளின் கையை கப் என்று பிடித்தேன்.

பிடித்ததும்,மெதுவாக கையை உத்தர…கண்ணாடி வளையல்கள் கல கலக்க,
“என்னன்னா இது,வெளியிலேயே வச்சுக்கிட்டு….விடுண்ணா கையை…யாராவது பாத்துட்டா என்ன ஆகிறது?”என்று பொய்க் கோபம் கலந்த வெக்கத்துடன்,ஏன் காதுக்கு மட்டும் கேட்கும் படியாக சொல்லி,மெதுவாக என் பிடியிலிருந்து கையை உதறி,உள்ளே ஓடினாள். அவளை பின் தொடர்ந்து வீட்டுக்குள் நுழைந்தேன்.

அம்மாவிடம் சென்றுஏதோ சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்.அம்மாவும்,”எதுக்கெடுத்தாலும் அவசரம் தான் அவனுக்கு, பொறுமையே கிடையாது பொறுக்கிக்கு” என்று சொல்வது என் காதில் விழுந்தது. ஆனால்…என்ன சொன்னாள் என்றுதான் விளங்க வில்லை.

டிரஸ் கலட்டி லுங்கிக்கு மாறினேன்.முகம்,கால்,கை கழுவிவிட்டு, ஹாலுக்கு வந்து டிவி ஒன செய்து சோபாவில் உட்கார்ந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.

ஹாலில் இரண்டு சோபாக்கள் இருக்கின்றன.ஒரு சோபாவில்உட்கார்ந்தால்டிவியையும்பார்க்கலாம் கிச்சனில் என்ன நடக்கிறது என்பதையும் பார்க்கலாம். இன்னொரு சோபாவில் உட்கார்ந்தால்,டிவி பார்த்துக்கொண்டே வெளிக்கதவை பார்க்கலாம். ஆனால் சமையல் அரிக்குள் நடப்பதை பார்க்க முடியாது. இந்த சோபாவில் தான் நான் உட்கார்ந்திருந்தேன்.

கோவிலில் இருந்து கொண்டு வந்திருந்த திருநீரை, அம்மாவுக்கு கொடுத்து விட்டு என்னருகே வந்தவள்,குனிந்து குங்குமத்தையும்,திருநீறையும்அவளேஎனக்கு வைத்து விட்டு, என்னை ஒரு மாதிரியாக பார்த்தாள். அந்தப் பார்வையில் கலந்திருந்தது காமமா, காதலா தெரியவில்லை.என் தங்கை என் முன்னே மிக அருகே வந்து நின்ற போது, அவள் சூடி இருந்த மல்லிகைப் பூவின் வாசனையும் அவள் வாசனையும் சேர்ந்து என் நாசியைத் துளைக்க…அதன் விளைவு என் சுன்னி வரை பாய்ந்து அதை தட்டி எழுப்பியது.

அவள் அழகில் மயங்கி, என்னை கட்டுப் படுத்த முடியாமல் அவள் கையைப் பிடித்து இழுத்து…என் மடி மீது உட்கார வைத்து,அவள் தடுக்க தடுக்க…திமிர திமிர அவள் முகத்தை இரு கைகளால் பிடித்துக்கொண்டு கன்னத்திலும்,நெற்றியிலும், மூக்கிலும், கண்களிலும் சரமாரியாக முத்தங்கள் கொடுக்க…அத்தனைக்கும் கைகளால் தடுத்தும், முகத்தை அப்படியும் இப்படியும் திருப்பி என் முத்தங்களை தடுத்தும் பொய்யாக போராடினாள்.