என் பார்வை அவளின் நைட்டியைத் தாண்டி நிர்வாண உடலை ஊடுருவிச் சென்று கொழுத்து சிவந்த குண்டிகளை வருடியது.
சில நிமிடங்களில் இருவரும் கிளம்பினோம். படியை நோக்கி என் முன்னால் நடந்த மாலதியைப் பார்த்தேன். கூந்தலை களைத்து கொண்டையாகப் போட்டிருந்தாள். கொண்டைக்கு கீழ் அவளின் பிடரி மயிர்களுடன் தெரிந்த பின் கழுத்தையும் அதில் இருந்த மச்சத்தையும் நீண்ட நாளுக்குப் பின் ரசித்தேன். நைட்டிக்குள் மறைந்திருந்த பரந்த முதுகின் கீழ் வலப்பக்கமும் இடப்பக்கமுமாக அசைந்த அவளின் பருத்த பின்புறங்கள்… ம்ம்ம்.. பெருமூச்சுடன் அலை பாய்ந்த என் மனத்தை கட்டுப்படுத்த முயன்றேன். முடியவில்லை.
என் பார்வை அவளின் நைட்டியைத் தாண்டி நிர்வாண உடலை ஊடுருவிச் சென்று கொழுத்து சிவந்த குண்டிகளை வருடியது.
அன்றிரவு தூக்கமே வரவில்லை. மாலதியின் உருவமே மனக்கண்ணில் அலைந்து கொண்டிருந்தது. மணி பனிரண்டைத் தாண்டியிருந்தது. இப்போது அவள் என்ன செய்து கொண்டிருப்பாள் என்று எண்ணியபடி படுக்கையில் புரண்டு கொண்டிருந்தேன்.
மெசேஜ் அனுப்பலாமா என்று தோன்றியது. தப்பாக எடுத்துக் கொள்வாளோ என்று பயமாயிருந்தது. அவளைப் பிரிந்து தவியாய் தவித்து இப்போதுதான் கொஞ்சம் நட்புடன் பேச ஆரம்பித்திருக்கிறோம். இப்படி நள்ளிரவில் மெசேஜ் அனுப்பி அந்த நட்பையும் இழக்க வேண்டி வந்து விடுமோ என்று தயக்கமாயிருந்தது.
அந்த தயக்கத்தை அதிக நேரம் தக்க வைக்க முடியவில்லை. மொபைலை எடுத்து ‘குட்நைட்’ என்று டைப் செய்து அனுப்பினேன்.
சில நிமிடங்கள் கழித்து பதில் வந்தது.
‘குட் நைட்.’
அவள் பதில் அனுப்பியது சந்தோசமாயிருந்தது. மீண்டும் ஒரு மெசேஜ் அனுப்பினேன்.
‘வாட் ஆர் யூ டூயிங்.?’
சிறிது நேரம் பதில் இல்லை. சில நிமிடங்கள் கழித்து மெசேஜ் டோன் ஒலித்தது. வேகமாய் எடுத்து படித்தேன்.
‘சிவா. டோன்ட் மெசேஜ் மீ இன் நைட் டைம். ஹோப் யூ அன்டர்ஸ்டேன்ட் மீ. பை.’
எனக்கு சே என்றிருந்தது. மெசேஜ் அனுப்பாமலே இருந்திருக்கலாம் என்று தோன்றியது. சில நிமிடங்கள் வெறுப்புடன் புரண்டு கொண்டிருந்து விட்டு தூங்கிப் போனேன். காலையில் அவளிடமிருந்து மெசேஜ் வந்திருந்தது.
‘குட் மார்னிங் சிவா.’
நானும் ‘குட் மார்னிங்’ மட்டும் அனுப்பி விட்டு ஆபீஸ் கிளம்பினேன். லஞ்ச் டைமில் அவளுக்கு போன் பண்ணினேன்.
‘ஹலோ சிவா.’
‘சொல்லுங்க மாலதி’
‘என்ன சொல்ல? சாப்பிட்டியா?’
‘இப்பதான் சாப்பிடப் போறேன். நீங்க?’
‘ம்ம். சாப்பிட்டேன்.’
‘சாரி மாலதி’
‘எதுக்கு?’
‘நைட் உங்களுக்கு மெசேஜ் அனுப்பி டிஸ்டர்ப் செஞ்சதுக்கு?’
‘டிஸ்டர்ப் எல்லாம் ஒன்னுமில்ல. இப்படி நைட் நேரத்துல நான் உன்கிட்ட மெசேஜ்ல பேசிக்கிட்டிருந்தா உனக்கு மனசளவுல ரொம்ப டிஸ்டர்ப் ஆகும். அதனால நாம பகல்ல மட்டும் பேசலாமேன்னுதான் வேணாம்னு சொன்னேன்.’
‘ம்ம்ம்’
‘நீ என்னை புரிஞ்சுக்குவேன்னு நினைக்கிறேன். நம்ம ரெண்டு பேரோட லைப்பும் நல்லா இருக்கணும்னா நாம சில விசயங்களை விட்டுக் கொடுத்துதான் ஆகனும். அதுதான் நம்ம நட்புக்கு நல்லது.’
‘புரியுது மாலதி. இனிமே அப்படி நான் மெசேஜ் அனுப்ப மாட்டேன்.’
‘தேங்க்ஸ் சிவா.’
‘ம்ம்’
‘சரி கிளாசுக்கு டைம் ஆச்சு. நான் அப்புறம் பேசுறேன். பை.’
‘ஓகே. பை.’
சில நாட்கள் நல்ல நண்பர்களாகப் பழகியதும் மனதுக்கு நிறைவாகவே இருந்தது. அவளை நேரில் சந்திப்பதை பெரும்பாலும் தவிர்த்தேன். என்னதான் அவளை ஒரு நல்ல தோழியாக மனதில் நினைத்தாலும் நேரில் பார்க்கும் போது அவளது உதடுகளை சுவைக்கத் துடிக்கும் என் உதடுகளையும், அவளின் உடலைத் தழுவத் துடிக்கும் என் கைகளையும், அவளின் அங்கங்களை மேயும் என் கண்களையும் கட்டுப்படுத்துவது எனக்கு கடினமாகவே இருந்தது.
மாலதியைப் பார்க்கும் யாருக்குமே அவை கடினமானவைதான். அப்படியிருக்க நானோ ருசி கண்ட பூனை. என் தவிப்பைச் சொல்ல வேண்டியதில்லை. இரவுகளில் நட்பை தூங்க வைத்து விட்டு கற்பனையில் அவளின் கட்டுடலை வித விதமாய் சுவைத்து படுக்கையை நனைப்பதைப் பழக்கமாக்கிக் கொண்டேன்.
அந்தப் பரவச நேரங்களில் என் உதடுகள் வழக்கமாய் ஒன்றைச் சொல்லி முணுமுணுக்கும்.
‘மாலதீ…… உன்னை ஓக்கனும்டி.. ப்ளீஸ்ஸ்.. வாடி.’
காலையில் நிலைமை ஓரளவுக்கு சரியாகிவிடும். வழக்கம் போல் அவளிடம் கலகலப்பாக போனில் பேசி அரட்டையடிக்கத் தொடங்கி விடுவேன்.
ஒரு நாள் காலையிலேயே மாலதியிடமிருந்து போன் வந்தது.
‘ஈவ்னிங் ப்ரீயா இருந்தா வீட்டுக்கு வா சிவா.’
‘ஏன் என்ன விசேசம் மாலதி?’
Waiting for next part…